«امّا حق همسایه پس بر تو واجب است که حافظ منافع او در غیبتش و حافظ کرامت او در حضورش باشی و در هر دو حال یار و مددکار او باشی. برای یافتن عیبهای او تجسس نکن و اگر ناخودآگاه و بدون قصد متوجه عیبی در او شدی چون دژ محکم و پرده ی زخیمی باش و عیب او را بپوشان طوری که هیچ کس به هیچ عنوان متوجه آن عیب از جانب تو نشود.

در گرفتاری تنهایش نگذار و اگر خداوند به او نعمتی بخشید، حسد مورز. لغزشهایش را ببخش و از خطاهایش درگذر. اگر گاهی از روی نادانی حرکت نادرستی نسبت به تو انجام داد با حلم و بردباری برخورد کن و همیشه با او در صلح و صفا باش. نگذار دیگران بد او را بگویند و بدیها و عیب های او را اینجا و آنجا نقل نمایند.

از خیانت به او ممانعت کن و اگر کسی حرف بدی یا سخن زشتی را به او نسبت داد، باور نکن. با همسایه ات معاشرت نیکو و انسانی داشته باش و لا حول و لا قوه الا بالله.»

رساله ی حقوق امام سجاد علیه السلام